W latach 1939-1945 III Rzesza zmuszała wszystkich polskich obywateli - również tych kilkunastoletnich - do pracy na rzecz Niemiec. Ponad połowę robotników przymusowych stanowiły polskie kobiety, które spośród przedstawicielek innych narodowości wyróżniał obowiązek noszenia na ubraniu litery "P". Pełne woli przetrwania, na przekór skrajnie trudnym okolicznościom często skazane były wyłącznie na własny spryt i łut szczęścia...

Hodorowicz Knab pisze o tym, o czym pamięta niewielu. Podczas gdy prawda o obozach koncentracyjnych jest dziś powszechnie znana, to historie opisane na kartach tej książki- rozgrywające się w rozsianych po całych Niemczech domach, gospodarstwach i fabrykach - nie zdołały utrwalić się w naszej pamięci zbiorowej. Autorka oddaje głos bohaterkom tamtych czasów: odważnym, wytrwałym, a równocześnie tak zwyczajnym...

Północnokoreańskie obozy dla więźniów politycznych istnieją dwa razy dłużej niż stalinowskie łagry i dwanaście razy dłużej niż hitlerowskie obozy koncentracyjne.

Jak dotąd nikomu urodzonemu i wychowanemu w takim obozie nie udało się uciec. Nikomu z wyjątkiem Shin Dong-hyuka.Shin urodził się w 1982 roku w jednym z północnokoreańskich łagrów, Obozie 14, który zajmuje 280 kilometrów kwadratowych i gdzie przebywa około 50 000 więźniów. W świecie straszliwych warunków życiowych, brutalnych kar i rywalizacji o najmniejsze okruchy pożywienia (uzupełnianej potajemnymi polowaniami na żaby, szczury i robaki), Shin nie znał takich pojęć jak przywiązanie czy uczciwość, kierując się wyłącznie instynktem samozachowawczym. Pragnąc być posłusznym więźniem, w wieku trzynastu lat zadenuncjował swoją matkę i starszego brata, którzy planowali ucieczkę. Shin widział, jak ich pobito, a później zabito, na co patrzył obojętnie. W wieku dwudziestu trzech lat uciekł, jako jeden z nielicznych, którym udało się tego dokonać i przeżyć.
[Margaret Heilbrun "Library Journal"]